Η Αφρική είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα, γοητευτική και εκκεντρική ήπειρος στον πλανήτη έτοιμη να μαγέψει και να καταπλήξει όποιον την επισκεφθεί, τόσο από την πλευρά της βιοποικιλότητας και της γεωπολιτικής διαφορετικότητας της, όσο και από την πλευρά της πολυπολιτισμικότητας και της ανάμειξης των παραδόσεων κάί της κουλτούρας της. Σε αυτά τα πλαίσια  όσες φορές και να ασχοληθεί κανείς με την πανίδα και τη χλωρίδα της αφρικανικής γης, πραγματικά είναι λίγες, σίγουρα ποτέ δεν θα βαρεθέί και πάντα θα ανακαλύπτει νέα είδη και ποικιλίες για περαιτέρω εξερεύνηση. Ένα τέτοιο χαεακτηριστικό παράδειγμα είναι και το φυτό που θα παρουσιαστεί σε αυτό το άρθρο, ένα φαινομενικά κλασσικό παχύφυτο που όμως διαθέτει καταπληκτικές και αξιοθαύμαστες ίδίότητες, το senecio scarposus. Πρόκειται για έναν μικροσκοπικό θάμνο γκρι χρώματος, που διακρίνεται για τα σαρκώδη, κυλινδρικά μακρόστενα του φύλλα με την απαλή σχέδόν βελούδινη υφή που ακολουθούν μια απίστευτη συμμετρία  της απόλυτης κυκλικής διάταξης. Εκτος από το ιδιαίτερο σχήμα του το φυτό χαρακτηρίζεται από αργή αλλά σταθερή ανάπτυξη και το σχετικά μικρό του μέγεθος, πράγμα που σημαίνει οτι είναι για συγκεκριμένες χρήσεις σε πολύ συγκεκριμένα μέρη. Στη χώρα μας για να ολοκληρώσει τα πρωτα στάδια της ανάοτυξης του σίγουρα χρειάζεται, τόσο άριστης ποιότητας υποστρώματα εισαγωγής όσο και τα αντίστοιχα εξειδικευμένα λιπάσματα. Πολύ εντυπωσιακό στοιχείο παραμένει το άνθος του, σαν μια μικρή ανοιξιάτικη μαργαρίτα, που εμφανίζετσι προς το τέλος της Άνοιξης και διατηρείται για όλο το καλοκαίρι. Όλα τα παχύφυτα ανθίζουν, λίγα όμως έχουν ένα τόσο χαρακτηριστικό λουλουδάκι, που μοιάζει τόσο εύθραυστο και ντελικάτο ταυτόχρονα, όσο το συγκεκριμένο senecio. Αν και η πατρίδα του είναι η Ν.Αφρική, το senecio scarposus έχει πολύ διευρυμμένο πλαίσιο θερμοκρασιών στις οποίες ζεί και επιβιώνει, καλύπτοντας ένα φάσμά από τους +35 εως τιυς -20 περίπου, ίσως και λίγο περισσότερο σε σημεία με περιορισμένη υγρασία,. Ιδανικό για mountain gardens, δηλαδή κήπους σε ορεινές και ψυχρές περιοχές, είναι αρκετά δημοφιλές στη Β. Ευρώπη, από όπου εισάγεται κιόλας στη χώρα μας. Το τελευταίο και σημαντικότερο πλεονέκτημα του είναι η αντοχή του σέ ξηρά κλίματα και υπερβολικά θερμή ατμόσφαιρα, σε επίπεδα ερήμου με ελάχιστη υγρασία και διαρκή ξηρό άνεμο. Σίγουρα θα ήταν μια πολύ ξεχωριστή πρόταση για τους γνωστούς ξερικούς κήπους των ελληνικών νησιών, όπου πολύ λίγα είδη κατορθώνουν να ανταποκριθούν με επιτυχία και ακόμα λιγότερα διαθέτουν τόσο στυλιστικά άρτιο αποτέλεσμα. Τέλος, ο πολλαπλασιασμός του είναι δύσκολος και σχεδόν ακατόρθωτος χωρίς εξοπλισμό και ειδικά εργαλεία, σε εξειδικευμένα εργαστήρια-θερμοκήπια. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει πάντα σπόρος ή μόσχευμα από το συγκεκριμένο είδος.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε senecio scarposus από το καλοκαίρι μέχρι το φθινόπωρο σε μικρά κυρίως μεγέθη.

Οι δράκαινες είναι μια ξεχωριστή κατηγορία φυτών εσωτερικού χώρου που αριθμεί πάνω από 2000 είδη σε όλον τον πλανήτη, όλα απίστευτης ομορφιάς, τεράστιας ανθεκτικότητας και εξαιρετικής σπανιότητας, ειδικά για τα δεδομένα της Ελλάδας. Το συγκεκριμένο είδος που αναφέρεται σε αυτό το άρθρο είναι ίσως από τα πιο δυσεύρετα και τα πιο ακριβά συνάμα σε όλη την οικογένεια. Πρόκειται για μια δράκαινα που χαρακτηρίζεται από έναν εκπληκτικό συνδυασμό εντυπωσιακής εμφάνισης με πλούσιο, πυκνό, καταπράσινο φύλλωμα και ταυτόχρονα εξαιρετικής αντοχής σε σκληροτράχηλες συνθήκες ξηρασίας και έλλειψης φωτός..Ακόμα και με ελάχιστο νερό, σε σκιερά ή ήμίσκιερά μέρη εσωτερικών χώρων, το φυτό αυτό μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα και να επιβιώσει αξιοπρεπώς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αιτία αυτής της ανθεκτικότητας κρύβεται στον ασυνήθιστο και λεπτεπίλεπτο, ξυλώδη κορμό του φυτού, που έχει την ιδιότητα να κατακρατά μια μικρή πόσότητα υγρασίας και να την αποδεσμεύει σιγά σιγά, αλλά καί στην αρκετά αργή του ανάπτυξη. Αν και η χρήση λιπάσματος είναι επιβεβλημμένη σε όλα αυτά τα τροπικά έίδη, πολλές φορές ούτε αυτό είναι αρκετό για να το οδηγήσει σε πιο ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης. Τα μακριά του λογχοειδή φύλλσ είναι γυαλιστερά, μαλακά σε υφή, με μια ιδιαίτερη αποχρωση διχρωμίας, πολύ διακριτική και γεωμετρικά άριστη. Και εδώ η χρήση του λιπάσματος είναι άκρως απαραίτητη και ειδικά των επιπλέον ιχνοστοιχείων που θα βελτιώσουν αισθητά την ποιότητα του φυλλώματός συνολικά. Όπως και οι υπόλοιπες δράκαινες έτσί και αυτή αγαπά τη ζέστη και απεχθάνεται το κρύο και τις χαμηλές θερμοκρασίες, κυρίως λόγω της εξωτικής της καταγωγής από την μακρινή Άσία. Η πτώση της θερμοκρασίας πλήττει άμεσα το φυτό που σέ μερικές μόνο ώρές εκτεθειμμένο μπορεί να καταστραφεί σε μη αναστρέψιμο στάδιο. Το δεύτερο σημείο που πρέπει να προσέχει κανείς είναι η υπερβολική ποσότητα του νερού που παρέχεται στο φυτό ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Πολλές φορές απο τον φόβο της ξήρανσης το καλοκαίρι, συνηθίζεται να ποτίζονται όλα τα είδη πολύ περισσότερο από όσο χρειάζονται. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό, ειδικά σε φυτά όπως οι δράκαινες όπου το πότισμα θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεχτικό και με αρκετή φειδώ. Ιδανικό λοιπόν γίά εσωτερικούς προστατευμένους χώρους ή δράκαινα song of la tigra είναι μια λύση απλή, πρακτική και αρκετά δελεαστική οπτικά. Μοναδκό της μειονέκτημα παραμένει το αρχικό υψηλό κόστος αγοράς του φυτού, καθώς η πρόσβαση σε αυτό είναι πολύ περιορισμένη στη χώρα μας και μόνο από καταστήματα που διαθέτουν φυτά εισαγωγής.. Βέβαια η μετέπειτα ανθεκτικότητα του φυτού και ο πολυετής χαρακτήρας του σίγουρα αποζημειώνουν με επιτυχία κάί βοηθούν τελικα σε καίριο βαθμό στην μείωση της επίδρασης του παράγοντα χρήματα και στην εξισορρόπηση του συνόλου.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε δρακαινα song of la tigra σε περιορισμένες ποσότητες και ειδικά τους ανοιξιάτικους ή καλοκαιρινούς μήνες.

Το καλοκαίρι είναι σίγουρα η χειρότερη εποχή για μερικές κατηγορίες φυτών και δέντρων που δείχνουν να επηρέάζονται δραματικά από τις αντίξοες συνθήκες προς την αρνητική κατεύθυνση, πολύ περισσότερο τότε από οτι στην  αντίστοιχη χειμερινή περίοδο. Μια τέτοια κατηγορία είναι και τα κωνοφόρα, μια οικογένεια δέντρων καιι θάμνων εξωτερικού χώρου με τεράστια ανθεκτικότητα που διαθέτει σκούρο πράσινο σκληρό στην υφή φύλλωμα με πυκνή διάταξη που ζεί σε βουνά και διάφορα ορεινά μέρη κάθώς αγαπά το κρύο και τις χαμηλές θερμοκρασίες της ξηρής χειμωνιάτικης ατμόσφαιρας. Οι τούγιες, τά λέιλαντ, τα έλατα, οι αριζόνες ζούν κάί αναπτύσσονται σε δροσερά και συνήθως προσήλια μέρη όπου τα επίπεδα υγρασίας είναι αρκετά χαμηλά όλο το χρόνο. Η απότομη αύξηση της ζέστης και οι εναλλαγές της με τις βροχές και τον έντονο καλοκαιρινό ήλιο, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των κωνοφόρων. Εμφανίζουν συμπτώμάτά μερικής ξήρανσης και αφυδάτωσης, που τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε εντονότερα φαινόμενα ολικής καταστροφής, καθώς προκειται για μια ασθένεία που ονομάζεται φυτόφθορα και τα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό. Πολλές φορές η φυτόφθορα δεν προχωρά αμέσως, ούτε με εμφανείς ρυθμόύς, σε τελικό στάδιο όμως, είναι σχεδόν ανίκητη. Τρόποι αντιμετώπισης με σίγουρα αποτέλέσματα δυστυχώς δεν υπάρχουν. Ώστόσο δύο είναι οι λύσεις. Πρώτα και κυριώτερα οι προληπτικοί ψεκασμοί 2 με 3 φορές ετησίως με μείγματα φαρμάκων, προκειμένου να θωρακιστεί το δέντρο και να προληφθεί η ασθένεια εν τη γενέση της. Σε πολλά τουριστικά καταλύμματα και εξοχικά σπίτια όπου η πλειονότητα των φυτών ανήκουν στην κατηγορία των κωνοφόρων, οι προληπτικοί αυτοί ψεκασμόί έχουν σώσει τα δέντρα, χαρίζοντας τους υγιεία και ομορφιά για πολλά πολλά χρόνια. Άλλωστε η ποσότητα και η σύσταση των σκευασμάτων αυτών δεν εμπνέει κανένα κίνδυνο για κανέναν, καθώς είναι σε μικρή δόση που διαχέεται εύκολα και γρήγορα στην ατμόσφαιρα. Δεύτερον μετά την προσβολή του φυτού κάθε επίμονη ρίψη φαρμάκων δεν είναι και τόσο ενδεδειγμένη όσό φαίνεται. Η καλύτερη λύση έίναι ο συνδυασμός της θεραπείας των σκευασμάτων με ένα δραστικό κλάδεμα από ανθρωπους που γνωρίζουν και εχουν την ανάλογη εμπειρία. Πολλές φορές τέτοια κλαδέματα σε μεγάλης ηλικίας φυτά είναι άκρως αναζωογωτικά και σωτήρια, συμβάλλοντας κατά πολύ στη μετέπειτα υγιή τους εμφάνιση. Τέλος, πολύ σημαντικό παραμένει το θέμα του ριζοποτίσματος με μυκητοκτόνα 2 φορές ετησίως κυρίως σε σημεία που τα κωνοφόρα έχουν φυτευτέί κοντά σε γκαζόν. Η ποσότητα του νερού που χρειάζεται το γρασίδι για να πρασινίσει μπορεί να αποβεί μοιραία για τό ριζικό σύστημα των δέντρων που είναι τοποθετημένα κοντά του. Πάντα ωστόσο υπάρχει και ένα μικρό χαντάκι χώματος ανάμεσα σε φυτά και γκαζόν σύμφωνα με το εγχειρίδιο του καλού κηπουρού. Ένα τέτοιο κομμάτι ίσως απορροφήσει με επιτυχία το επιπλέόν νερό, ώστε η τελική ποσότητα.που θά φτάσει στις ρίζες του να είναι όσο το δυνατόν η μικρότερη. Λιπάσματα και λοιπά ενισχυτικά δέν ενδείκνυνται για τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω της υπερευαισθησίας των κωνοφόρων στη ζέστη. Καλύτερα να χρησιμοποιούνται όλο τον υπολοιπο καιρό και ειδικά την Άνοιξη.

Η μπουκαμβίλια είναι ενα τροπικό φυτό πολύ δημοφιλές στη χώρα μας, ειδικά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, καθώς εντυπωσιάζει τους πάντες μετα πανέμορφα φούξια και λευκά άνθη της και το πυκνό της φύλλωμα. Όλες οι αυλές και τα μπαλκόνια είναι στολισμένα με όλάνθιστες μπουκαμβίλιες σε διάφορους σχηματισμούς κάί μέγέθη. Ωστόσο, το καταπληκτικό αυτό λουλούδι έχει και μερικές αδυναμίες που καλό θα ήταν να τις γνωρίζουν εκείνοι που επιθυμούν να διατηρήσουν στό χώρο τους ένα υγιέστατο με πλούσια σνθοφορία τέτοιο φυτό. Πρώτον και κυριότερον, η μπουκαμβίλια χρειάζεται άπειρη ζέστη όλο το χρόνο ειδικά τον πρώτο μήνα της Άνοιξης, τον Μάρτιο, προκειμένου να εξασφαλίστεί μια σίγουρα "πλόύσια" χρονιά. Η ζεστή ατμόσφαιρα βοηθά το φυτό να ξυπνήσει από τήν χειμερία νάρκη του και να ξεκινήσει να φυλλώνει όπως λένε στη γλώσσα των φυτωρίων. Άκόμα και ολόκληρη να είναι γεμάτη ξερά κλαδιά η μπουκαμβίλια μπορεί να γέμίσει νέα καταπράσινα φύλλα με τη βοήθεια της ζέστης και ενός λιπάσματος ( κατά προτίμηση για ανθοφόρα φυτά, υδατοδιαλυτό) πάρα πολύ σύντομα. Ο παράγοντας ζέστη είναι τόσο σημαντικός από μονος του, ώστε μπορεί να οδηγήσει το φυτό στην αρχική του υγιή εικόνα ακόμα και σε έναν μήνα. Το δέύτερο που χρειάζεται ένα τέτοιο τροπικό φυτό είναι η άμεση έκθεση του σε ηλιόλουστο μέρος. Το προσήλιο περιβάλλον θρέφει σε καθοριστικό σημείο την μπουκαμβίλια που την εξωθεί να ανθίζει καθημερινά μέ όλο και εντονότερου χρωματισμού άνθη. Ένα απλό πείραμα θα πείσει και τον πιο καχύποπτο παρατηρητή. Έάν ένα μικρό φυτό μπουκαμβίλιας τοποθετηθεί για 10 μέρές σέ φωτεινό αλλά όχι άμεσα φωτιζόμενο μέρος, το χρώμα του φυλλώματος θα ξεθωριάσει και τα άνθη της θα αποχρωματιστούν. Ή άντίστροφη κίνηση, δηλαδή, η επανατοποθετησή σέ ηλιόλουστο σημείο, θα επαναφέρει το αρχικό χαρσκτηριστικό της χρώμα. Τρίτον, για να αποκτήσει κανείς τις όμορφες κομψές και ολάνθιστες μπουκαμβίλιες των νησιών, το μυστικό βρίσκεται στην θέση των φυτών σε σχέση με τον αέρα. Η μπουκαμβίλια δεν αγαπά τον αέρα. Αυτό πλέον είναι αξίωμα για όσους ασχολούνται με το φυτό αυτό και τις υποποικιλίες τόύ. Όπου υπάρχει εμπόδιο ή τόίχος το φυτό έχει την τάση να ανσπτύσσεται γρηγορότερα, ευκολότερα και σε αρκετό ύψος, πλευρικά με ασφάλεια και για πολλά, πολλα χρόνια. Δεν είναι τγχαίες όί αναοτύξεις στα νησιά του Αιγάίου δίπλα σε παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια, απάνεμα όμως και ηλιόλουστα. Τα μπάλκόνια των πόλεων δύσκολα έχουν τέτοια απάνεμα μέρη, για αυτό και το φυτό δυσκολεύεται να ξεπεράσει τό 1μ ανά χρονιά και τελικά καταλήγει το χειμώνα να πεθαίνει λόγω παγωνιάς. Τέλος, όπως σε όλα τα ανθοφόρα, απαραίτητη είναι η συνδρομή λιπασμάτων ειδικών για κάθε φύτό χωριστά.