Στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες η πικροδάφνη θεωρείται και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και εύχρηστα φυτά καθώς τη συναντά κανείς σε αφθονία σε πάρκα, κήπους και σε όλους τους υπόλοιπους κοινόχρηστους χώρους. Λόγω αυτής της κοινοτυπίας της δύσκολα κανείς φαντάζεται πως στην οικογένεια αυτή υπάρχει και ένα είδος πολύ σπάνιο και δυσεύρετο, που φύεται στην μακρινή Αμερική και αποτελεί την επιτομή των δηλητηριωδών θάμνων. Η thevetia peruviana, όπως λέει και το ονομά της κατάγεται από την Κ.Αμερική και συγκεκριμένα από το εξωτικό Μεξικό και το ακόμα πιο μυστηριώδες Περού και τη Βραζιλία, όπου ένας φραγκισκανός μοναχός στα τέλη του 16ου αιώνα την ανακάλυψε και την έφερε στην Ευρώπη. Ο Andre de Thevet κατά τη διάρκεια των επισκέψεων του στα τροπικά δάση της Ν.Αμερικής εντυπωσιάστηκε από το γυαλιστερό ανοιχτόχρωμο φύλλωμα της θιβέτιας που ξεχώριζε για την έντονα λογχοειδή μορφή και την αδρή υφή του. Σαν ολόκληρο το φύλλο να είναι καλυμμένο από ένα ειδικό υλικό που ταυτίζεται τόσο πολυ με το κερί ώστε το χέρι που το αγγίζει να δυσκολεύεται να εντοπίσει την διαφορά. Αυτό το χαρακτηριστικό της κερένιας υφής εμφανίζεται σε όλες τις πικροδάφνες και είναι αυτό που ευθύνεται για την απίστευτη ανοχή που παρουσιάζουν σε ξηρές και άνυδρες συνθήκες, καθώς τις βοηθά να εγκλωβίζουν στο εσωτερικό τους μεγάλες ποσότητες υγρασίας και να τις καταναλώνουν όταν αυτό είναι αναγκαίο. Η θιβέτια ωστόσο διαφοροποιείται και για έναν ακόμη λόγο, το ιδιαίτερα όμορφο και αρωματικό της άνθος. Στους τόνους του κίτρινου, του βερυκοκί και του σομόν αλλά και ολόλευκο το λουλούδι του φυτού αυτού έχει το σχήμα μιας μικρής καμπάνας που προσφέρει απλόχερα το άρωμα της σε όλο τον κήπο απο τις αρχές του καλοκαιριού εως και τα μέσα του φθινοπώρου. Σαν τροπικός θάμνος δεν έχει και τεράστια ανάπτυξη, το πολύ μέχρι το 1,5 μέτρα, άλλα αγαπά την ζέστη και τις υψηλές θερμοκρασίες καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι καρποί της που εμφανίζονται μετά την ανθοφορία έχουν σκούρο κόκκινο χρώμα και είναι άκρως τοξικοί. Τα ζώα δύσκολα πλησιάζουν τα φυτά αυτά επειδή εύκολα αντιλαμβάνονται την δηλητηριώδη φύση τους. Αντίθετα οι άνθρωποι ειδικά στις περιοχές της Κ.Αμερικής το χρησιμοποιούν από την αρχαιότητα με τον πιο μάκαβριο και άχαρο τρόπο σαν καρπό αυτοκτονίας. Παρά την περίεργη χρήση της ωστόσο παραμένει ένα πανέμορφο φυτό με σπάνιας ομορφιάς εντυπωσιακά άνθη σχεδόν άγνωστό στη χώρα μας, πολύ ανθεκτικό και ξεχωριστό. Τέλος μια τελευταία παρατήρηση σχετικά με την μακροζωία της θιβέτιας αφορά το λίπασμα που όπως και στα υπόλοιπα τροπικά είδη οφείλει να είναι πλούσιο σε θρεπτικά στοιχεία, τα χώματα να είναι πολύ καλής ποιότητας, η αποστράγγιση άριστη και φυσικά να επικρατεί απόλυτη και συνεχή ηλιοφάνεια. Δεν πρόκειται ποτέ να ευδοκιμήσει σε κρύα και αφιλόξενα περιβάλοντα και σίγουρα πρέπει να φυλάσσεται μακριά από μικρά παιδιά εξαιτίας της δηλητηριώδους φύσης της.
Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε θάμνους thevetia peruviana μόνο κατόπιν παραγγελίας.