Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: δέντρα για ορεινές περιοχές

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο καρπός που προσφέρθηκε από την θεά Εριδα στον τρώα πρίγκηπα Πάρη με σκοπό αυτός να επιλέξει μια από τις τρείς ολύμπιες θεές και να το αποδοσει στην κάλλιστη εξ αυτών Αφροδίτη, προκαλώντας έτσι την αφορμή για την αρχή του τρωικού πολέμου, ήταν το γνωστό σε όλους μας κυδώνι. Ίσως και τα περίφημα μήλα των εσπερίδων να ήταν κυδώνια, ποιος ξέρει αλήθεια? Πάντως το σίγουρο είναι ότι η κυδωνιά σαν δέντρο κατάγεται από την μακρινή Κεντρική Ασία και στην χώρα μας εμφανίστηκε από την εποχή της αρχαιότητας και ύστερα πολύ εντατικά. Πρόκειται για φυλλοβόλο είδος, συγγενικό του μήλου και του αχλαδιού που παράγει λευκορόδινα άνθη μοναδικού μεθυστικού αρώματος. Ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη, το ύψος του δεν ξεπερνά τα 4-6 μέτρα, διαθέτει θυσανωτή ρίζα, μεγάλα δερματώδη φύλλα και εξαιρετικά ανθεκτικό ξύλο. Δεν σαπίζει, σπάνια νοσεί από ωίδιο κυρίως και παράγει από τον τέταρτο εως τον δέκατο πέμπτο χρόνο πολλούς, μεγαλόσχημους καρπούς ακανόνιστου σχήματος με χρυσοκίτρινο χρώμα, που γίνονται υπέροχο γλυκό του κουταλιού. Χρειάζεται ετήσιο κλάδεμα και λίπανση για εξασφάλιση της εντυπωσιακής ανθοφορίας και της πλούσιας καρποφορίας του. Άλλωστε ο κορμός του δεν είναι ποτέ ευθυτενής και λίγες φορές τοποθετείται κάπου για καθαρά καλλωπιστικούς σκοπούς. Η κυδωνιά σαν είδος, έχει δύο βασικές υποποικιλίες, το μηλοκύδωνο και το γίγας ή αλλιώς εκείνο των 200 γραμμαρίων, που δεν έχουν και πολλές διαφορές μεταξύ τους πέρα από το μέγεθος του καρπού. Αποτελεί μια εύκολη και σχετικά γρήγορη καλλιέργεια ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς με μεγάλη αποδοτικότητα. Το σημαντικότερο πλεονεκτημά της είναι η άψογη και πολύ αποτελεσματική της προσαρμογή σε όλα τα εδάφη και τους τύπους χώματος.

Στ φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε κυδωνιές, ειδικά την εποχή του Φθινοπώρου, σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.

Η οικογένεια των μεγάλου μεγέθους, αειθαλών, κωνοφόρων δέντρων περιλαμβάνει εκτός από τα έλατα και άλλα είδη που κατά πρώτη προσέγγιση δείχνουν να ομοιάζουν, στην πραγματικότητα όμως εμφανίζουν μεταξύ τους σοβαρές διαφορές τόσο στην συμπεριφορά όσο και στην όψη. Πρόκειται για την ερυθρελάτη ή αλλιώς πικέα, ενδόδημα ευρωπαικά δέντρα που ξεχωρίζουν για τα όμορφα και απόλυτα συμμετρικά τους σχήματα και τα πολύ ασυυήθιστα χρώματα των φυλλωμάτων τους. Οι επιμέρους ποικιλίες τους εμφανίζουν εκπροσώπους σε όλα τα ύψη και τους χρωματισμούς, καλύπτοντας μια τεράστια πλουραλιστική παλέτα, ικανή από μόνη της να εμπλουτίσει το δυναμικό ενός κήπου, πρακτικά και αισθητικά. Ξεκινώντας από τις πράσινες ποικιλίες, η πιο γνωστή είναι η πικέα γκλάουκα κόνικα (picea glauca conica), ένα δεντράκι πολύ πυκνής διαμόρφωσης με ελαφρώς αιχμηρά κλαδιά και άψογο πυραμιδοειδές σχήμα. Ανθεκτικό ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, δεν συμπαθεί την ζέστη, την υπερβολική υγρασία στην ρίζα και τις μικρές γλάστρες. Αντίθετα απαιτεί σίγουρα την τακτική και συνεπή λίπανση του, ώστε να διατηρήσει το ζωντανό πράσινο χρώμα του για πολλά πολλά χρόνια. Σαν κλασικό κωνοφόρο, δεν παγώνει, διατηρεί το εντυπωσιακό και επιβλητικό του φύλλωμα και αναπτύσσεται με αρκετά βραδείς ρυθμούς. Ιδανικό για εκείνους που πειραματίζονται στα σχήματα και τα είδη των μπονσάι, καθώς δύναται να αποκτήσει πολύ εύκολα τις συνήθειές τους, λόγω του περιορισμένου μεγέθους και της χαρακτηριστικής τους όψης. Δεν νοσεί εύκολα και δεν παρουσιάζει συμπτώματα, παρά μόνο το ελαφρύ καφέτιασμα των βελόνων σε περίπτωση λειψυδρίας. Δεύτερη στην ιεραρχία είναι η ποικιλία ομόρικα (omorika ), η πιο διάσημη από όλες, καθώς διαθέτει όλα τα βασικά γνωρίσματα του είδους της ερυθρελάτης, όπως τον ίσιο κορμό, τις λεπτότερες βελόνες, το στενό κωνικό σχήμα, την πλατιά βαση και τους κατερχόμενους βλαστούς. Έχει τις ίδιες συνήθειες και χαρακτηριστικά με την πικέα γκλάουκα κόνικα, με την διαφορά ότι αποκτά περισσότερο ύψος και προορίζεται για κήπους με αρκετή έκταση και μέγεθος. Από τις μπλέ ποικιλίες, τα λεγόμενα μπλέ έλατα, ξεχωρίζει το picea pungens koster, που είναι και το πιο γνωστό από όλα με το εύρωστο, πυκνό φύλλωμα του και την ευθυτενή του όψη. Αποτελεί μια ολόκληρη κατηγορία από μόνο του λόγω συμμετρικότητας και μεγαλοπρέπειας, αλλά και λόγω του γαλαζογκρί χρώματος που κυριαρχεί στα βελόνες του. Πραγματικό κόσμημα για κάθε κήπο με μοναδική αίσθηση αυθεντικότητας αυτό το δέντρο εμφανίζει όμως μια έντονη ευαισθησία στην ξηρασία της ατμόσφαιρας και την αυξημένη θερμοκρασία τις γλυκειές καλοκαιρινές νύχτες. Σαν υβρίδιο της ποικιλίας αυτής προήλθε το pungens hoopsii, ένα ακόμα όμορφο μπλέ έλατο, με διαφορετικότητα στην διάταξη των κλαδιών του, αλλά με το ίδιο υπέροχο χρώμα σε όλο το φύλλωμα. Τέλος, όσον αφορά τις νάνες ποικιλίες, γνωστότερη και περισσότερο προσαρμόσιμη στην χώρα μας είναι η picea pungens glauca globosa nana με εξαιρετικά αργή ανάπτυξη και απίθανο μπλέ-γκρί χρώμα πολύ εντυπωσιακό και ευδιάκριτο ακόμα και από μεγάλη απόσταση. Οι υπόλοιπες ποικιλίες δεν προσαρμόζονται, ούτε επιβιώνουν στο ελληνικό κλίμα, επειδή αποτελούν αυτοφυή δέντρα των χωρών της Β. Ευρώπης. Συνεπώς, είναι σπατάλη και χρόνου και χρήματος η επιλογή κάποιων άλλων ειδών.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τα αυθεντικά αυτά μπλέ έλατα σε ότι ποσότητα και ύψος ζητηθεί ανάλογα με την εποχή και την διαθεσιμότητα.  

Η ελληνική φύση με την πλούσια και πολυποίκιλη χλωρίδα της είναι ο ιδανικός τόπος, δηλαδή εκείνο το ανώτερο ποιοτικά περιβάλλον που απαιτείται για την καλλιέργεια πολλών καρποφόρων δέντρων με πολλαπλάσια σήμερα διατροφική αξία, εξαιτίας κύριως των καιρικών συνθηκών που επικρατούν και της ιδιαίτερης σύστασης του υπεδάφους της. Ένα από αυτά τα καρποφόρα δέντρα είναι η καρυδιά, φυλλοβόλο δέντρο με υπερμεγεθή φύλλα και άνθη που εμφανίζονται την Άνοιξη και καρπούς που η συγκομιδή τους πραγματοποιείται στο τέλος του καλοκαιριού ή καλύτερα στις αρχές του φθινοπώρου. Αναζητά τη δροσιά ημιορεινών και ορεινών περιοχών, χωρίς ιδιαίτερη εδαφολογική πληρότητα, αλλά με πρόσβαση σε νερά και ποτάμια, ειδικά το καλοκαίρι, και γενικά τοποθεσίες, όπου οι θερμοκρασίες δεν πέφτουν κάτω από τους -15 το χειμώνα, διαφορετικά επηρεάζεται αρνητικά η διαδικασία καρποφορίας της. Σε πλήρη ανάπτυξη η καρυδιά αγγίζει μέχρι και τα 30-40 χρόνια ζωής και τα 35μ σε ύψος, ενώ σε εξαιρετικές περιπτώσεις αυτό έχει μετρηθεί για πάνω από 60μ. Εκτός από την πολύτιμη καρποφορία της, είναι περιζήτητη και για την μοναδική σε ποιότητα ξυλεία της που εφαρμόζεται σε πολλές κατασκευές και κοσμεί το εσωτερικό του σπιτιού μας από την κουζίνα μέχρι και το σαλόνι. 

Η σημαντικότερη λεπτομέρεια όμως για την καρυδιά που είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς, κρύβεται στον μεγάλο αριθμό των ποικιλιών της, οι περισσότερες εισαγωγής με τα διαφορετικά τους χαρακτηριστικά η κάθεμια έχει και άλλη απήχηση τα τελευταία χρόνια στο αγοραστικό κοινό. Ξεκινώντας με την πιο σίγουρη όσον αφορά την καρποφορία, την ποικιλία CHANDLER, χρησιμοποιείται κυρίως στην παραγωγική διαδικασία, και μάλιστα για εντατική καλλιέργεια, διότι βασικό της γνώρισμα είναι ο άριστης ποιότητας και γρήγορης συγκομιδής καρπός (90%). Καλιφορνέζικη ποικιλία με απλή καρποφορία από τον πρώτο χρόνο και πλήρη από τον δέκατο χρόνο και μετά, εμφανίζεται εκτεταμμένα σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ούκρανία και η Κίνα, οι κυριότερες καρυδοπαραγωγικές χώρες του κόσμου, αλλά και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Δεύτερη σε προτεραιότητα είναι μια παλιά γαλλική ποικιλία η FRANQUETTI, που χρησιμοποιείται και σαν επικονιάστρια για τη δημιουργία άλλων, κυρίως υβριδικών τύπων, αλλά έχει χαμηλότερη παραγωγική αξία απο την CHANDLER. Ακόμα, πολύ γνωστή σε καλλιεργητές είναι και η άλλη καλιφορνέζικη ποικιλία η HARTLEY, που συναγωνίζεται την CHANDLER σε ποιότητα καρπού και ανάπτυξη. Τέλος, η πιο ελκυστική ποικιλία καρυδιάς είναι αυτή της Β. Αμερικής, η λεγόμενη μαύρη καρυδιά που ξεχωρίζει από τις άλλες για την καταπληκτικής ομορφιάς πανάκριβη ξυλεία της και την μακροβιότητά της. Τέτοια δέντρα ολοκληρώνουν το κύκλο της ζωής τους σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απο οτι οι συνηθισμένες ποικιλίες, όριο που ξεπερνά τα 250 χρόνια περίπου. 

Στα φυτώρια μας όλες αυτές οι ποικιλίες καρυδιάς υπάρχουν σε ποσότητα και τιμές που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα από την απλή γυμνόριζη μορφή τους για κήπους και παρτέρια με δυνατότητα φύτευσης εως τον Φεβρουάριο, μέχρι τις γλαστρωμένες εκδοχές τους για περαιτέρω φύτευση εως και τον Απρίλιο.   

Ο λωτός είναι ένα οπωροφόρο, καλλωπιστικό και φυλλοβόλο δέντρο που τα τελευταία χρόνια έχει ιδιαίτερη ανάπτυξη στις μεσογειακές χώρες. Το μήλο της Ανατολής, όπως λέγεται, έχει καταγωγή από την Κίνα, κύρια χώρα παραγωγής του, στην Ιαπωνία θεωρείται εκλεκτή λιχουδιά, και στη Δύση μεταφέρθηκε αρκετά χρόνια αργότερα διαμέσου των Ισπανών. Με ύψος που φτάνει τα 7-10μ το εξωτικό δέντρο έχει χρυσοκίτρινους, ζουμερούς καρπούς που γίνονται πορτοκαλί όταν ωριμάσουν, συλλέγονται από τα μέσα Νοεμβρίου και διασκορπίζουν μια χαρακτηριστική λεπτή μυρωδιά, όταν τρώγονται ( ως φρούτο ) ή μαγειρεύονται ( μαρμελάδα, σαλάτες ). Φυτεύεται σε όλα τα εδάφη και τα κλίματα, έχει μέτρια ανάπτυξη και μεγάλη διαφορετικότητα στις ποικιλίες, καθώς κάποιες από αυτές παράγουν καρπούς πον δεν τρώγονται παρά μόνο όταν ωριμάζουν, ενώ άλλες με συγκεκριμένη γλυκιά γεύση. Με διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες, είναι πολύ καλή πηγή ενέργειας αφού περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C και Β, ιχνοστοιχεία και άλλα πολλά ευεργετικά στοιχεία. Γνωστό ακόμα από τα αρχαία χρόνια με τους λωτοφάγους στην Οδύσσεια, η τροφή των θεών, ο λωτός έχει μακρά ιστορική πορεία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στην χώρα μας, παρόλο που οι συνθήκες το ευνοούν αρκετά, δεν είναι τόσο διαδεδομένη η καλλιέργεια και η καταναλωσή του, παρά τις επίμονες προσπάθειες του Υπουργείου για προώθηση είδους και τις απειρές δυνατότητες του για εξαγωγή σε όλο τον κόσμο. Σε άλλες χώρες όμως, όπως η Ιταλία (51000 τόνοι ανά έτος )και η Ισπανία ( 70000 τόνοι ανά έτος ), έχουν γίνει ανάλογες προσπάθειες υποδομής και προώθησης και αποτελεί τώρα πια με επιτυχία ένα κύριο εξαγωγικό προιον.